Memory Vials

It's been a few weeks since they aired the last episode of Game of Thrones. Most people including me couldn't get over the fact that this series has ended. We loved it so much that some of us are not ready to let it go. They are signing online petitions, they are booing the producers, some are speculating the prequel and some are writing their own version of how the show must have ended. I am heartbroken over the conclusion of Game of Thrones. Not that I didn't like the last season or felt betrayed by the abrupt ending of the Night King's storyline or the way Daenerys lost her mind. I always had quite a practical approach for this series - "it's just a fictional story, it won't matter if they kill your hero or how they end it". And I was honest about this feeling. I can say so because even though I haven't met anyone so far who is completely okay with season 8,  I, on the other hand, have a feeling of satisfaction and relief. I don't w

माझ्या ब्लॉगवर स्वागत आहे - या ब्लॉगवर मी मराठी आणि इंग्रजीमध्ये लेखन करतो. मी का लिहितो आपल्याला डायरी लिहिण्याचा सल्ला दिला जातो. ही चांगली सवय आहे. कारण जेव्हा आपण आपल्या चांगल्या वाईट अनुभवांबद्दल लिहितो तेव्हा आपण मोकळे होत असतो. उदाहरण द्यायचे झाले तर कधी हे अनुभवले आहे का - एखाद्याने तुमची घोर निराशा केली, अपमान केला, कशात तरी तुम्हाला अपयश आले. अशावेळेस या घटनेचा भुंगा आपल्या डोक्यात राहतो. वारंवार आपण घटनांची उजळणी करत राहतो कारण आपण स्वतः कसे एक चांगले व्यक्ती आहोत आणि बाकीचे लबाड आपल्या चांगल्या वर्तनाचा फायदा घेऊन गेले याचा खटलाच आपण चालवत असतो डोक्यामध्ये. अशा या विचारांची आवर्तने चालू झाली की नकारात्मकता तयार होऊन त्याचा शरीर मनावर परिणाम चालू होतो. याला उपाय म्हणजे लिहा. कडू, गोड, तक्रार, सरकारविषयी राग, समाजाविषयी राग व्यक्त करा. डोक्याला एकदा खात्री झाली की एका निष्णात वकीलाप्रमाणे जी केस तुम्ही रोज लढवत आहात त्याचे सगळे मुद्दे तुम्ही लिहिले आहेत आणि आता ते परत विसरण्याचा धोका नाही, तेव्हा तो शांत होईल. तुमचे डोके नवीन दृष्टीकोन समजून घेण्याकरता ग्रहणक्षम होईल