म्हणे आम्ही बिझी झालो-२

भाग १ पासून पुढे. 

Septermber 2012
मराठी मालिकांनी कहर केलाय. त्याच टिपिकल सास बहु टाईप कथा. पण त्या कमी म्हणून आता बऱ्याच मालिकांत भुताटकी, चेटूक वगैरे वगैरे दाखवायला लागलेत. विरोधाभास बघा- माझे वडील वेळ घालवायला पुस्तके शोधून काढतायेत आजकाल. त्यांना मला कधीकाळी ६वी - ७वीत असताना बक्षीस मिळालेले नरेंद्र दाभोळकरांचे 'श्रद्धा-अंधश्रद्धा' हे पुस्तक मिळाले. ते हातात घेवून ते ती भुक्कड अंगात आलेली "सुवासिनी" बघतात. आता तर कहर झालाय. एकापाठोपाठ "देवयानी", "सुवासिनी", "स्वप्नांच्या पलीकडले" असा रतीब चालुये. तरी बरं माझ्या काका-काकूंकडे फेमस असलेले "पुढचं पाउल" ने इकडे घरात अजूनतरी पाउल ठेवलं नाहीये.

या मालिकांमुळे माझे टीवी बघणे महिन्याच्या ३-४ तासांवर आले आहे (अतिशयोक्ती नाही). डिस्कवरी पूर्णपणे गायब झालीये. नॅट-जिओ चा आवाज क्षीण होत गेला. या डेली सोप मालिका जरी महिन्याभरानंतर पाहिल्यातरी तसूभर हललेल्या नसतात. पण आईला म्हटले की हा एवढा पिच्चर बघुदे तर ती म्हणते की "काय तेच तेच पाहतो रे? मला एवढे बघुदे, आज अमकी तमकीला सासुसमोर मारणारे" हे असे ऐकल्यावर मग मी विचारात पडतो, आता या वाक्यावर आणखी काय बोलणार?

विषाद या गोष्टीचा वाटतो की माझी बुद्धिवंत आई असल्या मालिका बघू कशी शकते? मी २ तास विचार करून सोडवलेला तर्काधारित प्रश्न तिने तोंडी सोडवला होता. लहान असताना चंद्रग्रहणाच्या दिवशी मी सुर्याला पाहण्यासाठी काच काळी करत होतो म्हणून धोपटले होते. मग या बिनडोक मालिका बघून तिला राग का येत नाही?
एक असाच "कासौतीई जीन्दागीई काय" (Kasautii Zindagii Kay हे असले येडचाप स्पेलिंग) प्रसंग. गुंडांनी प्रेरणा-अनुरागच्या लेकराला पळवले. आणि खंडणी मागतायेत ३०० कोटी (?).
बरे मागितले तर मागितले. ते पण कॅश. आता हे पैसे प्रेरणा घेवून आली. कसे? २ फारीनला जाताना घेतात ना तसल्या बॅगांमध्ये. नोटा जरी हजार हजार च्या असल्या तरी ३०० कोटी म्हन्जे १००० च्या १०००x१०० = १ लाख x १०० = १ कोटी x ३०० = ३०००० गड्ड्या. या हिशोबाने ३०० कोटी कॅश प्रेरणाने ट्रॅक्टर ट्रॉलीत आणायला हवेत. अरे काय? पाट्या टाकायच्या पण एवढा आळशीपणा?

वडिलांशी आईच्या या व्यसनाची खुपदा चर्चा झाली. या भाकड मालिकांनी समाजाची कशी वाट लावलीये हे पण आले. त्यात पापांनी एक जमेचा मुद्दा सांगितला. ते म्हणाले की गल्लीतल्या बायकांना आता एकमेकांची उखळीपाखाळी, चहाड्या काढायला वेळ नसतो. चर्चा करतात ते या काल्पनिक सासू-सुनांची, त्यांच्या घरातले प्रोब्लेम चवीने चघळतात मग दुसऱ्याच्या घरात नाक खुपसायला आपसूक वेळ कमी पडतो. मुद्दा बरोबर आहे तसा.

तुम्ही म्हणाल मी एवढा वैतागलोय या मालिकांना तर मला एवढी माहिती कुठून?
१. माहिती अर्धवट आहे. तुमच्या कल्पनेत नसतील एवढ्या डेली सोप चालू आहेत सध्या. सगळ्या माहिती असणे एका पुरुषमाणसाला तरी शक्य नाही.
२. जेवणाच्या वेळी लावल्यावर बघण्याशिवाय पर्याय नसायचा. आणि काही मालिका सुरुवातीचे एपिसोड चांगल्या असायच्या. आणखी म्हणजे नवीन नवीन पाखरं यायची पहिल्या प्रथम एपिसोड्स मध्ये.
त्यातली अक्षरा(ये रिश्ता क्या केहेलाता है), टोस्टी(सास बिना ससुराल), सावी(सुवासिनी), प्रतिज्ञा, रुपाली (हो..तीच ती पुढचं पाउल मधली वॅम्प) ही क्रमानुसार माझी फेवरेट पाखरं आहेत.

-*-