काच फुटताना..
पोस्टचं टायटल बघून पब्लिकचा काहीतरी सेंटीमेंटी, अॅबस्ट्रॅक्ट वगैरे टाकणार असा समज होऊ शकतो. यार पण अॅबस्ट्रॅक्ट विचार करून करून डोकं बधीर झालं आता, त्यामुळे कधीकधी साधं सरळ सोपं लिहिलं तर फाउल थोडी होणारे?
खरच काच फुटताना पाहिली मी. तसे प्रत्येकाच्या आयुष्यात कधीना कधी तरी हा प्रसंग येतोच. पण बऱ्याचदा ग्लास, आरसा, कपाटाचे प्यानल, घड्याळ, मोबाईल ची स्क्रीन, फ्रीज चा रॅक असे फुटकळ फुटण्याचे प्रकार पहिले असतील लोकांनी.
लहानपणी एकदा जिंकून आणलेल्या गोट्या अशाच थंडीच्या दिवसात चुलीत तापवून
पाण्यात टाकायच्या आणि तडकवयाच्या असले उद्योग पण केले त्या मोहापायी.
कधी ती पिक्चर स्टाईल[१] ने फुटलेली काच बघितलीये? क्षणाक्षणाला उत्कंठा वाढवणारी, भयाण अशी?
मागे एकदा सांगितले होते न, की विकेंडला ऑफिस ला जाऊन बसतो मी. मला कामापेक्षा त्या एकांताचं अप्रूप जास्त. पूर्ण मजला रिकामा. फक्त माझ्या क्युबिकल वर उजेड. खोल खोल शांतता. आमचे ऑफिस आहे तिथे मागच्या बाजूला डोंगर रांग आहे. तिथून खूप वेगाने वारा वाहतो. त्या वाऱ्याचा आवाज बाथरूमच्या प्यानेल्स मधून घोंगावतो मधून मधून. अशा वातावरणात दुपार होऊन किर्र रात्र कधी होते समजत नाही.
बऱ्याचदा मी रविवारी दुपारी जातो. पिझ्झा मागवायचा, तो येईपर्यंत तंद्री लावायचा प्रयत्न करायचा. तो आला पोटभर ताव मारला की खुर्चीवर मागे डोके टाकून पडी मारायची. एकदा मी अशीच तीन साडेतीन वाजता पडी मारली. बाहेर दुपारचा लख्ख उजेड असल्यामुळे आतमध्येही थोडाफार उजेड होता. कधी दीड-दोन तास गेले समजलेच नाही, आणि जाग आली तेव्हा आजूबाजूला पूर्ण अंधार. मजामिश्रीत भीती वाटली सेकंदभर.
कधीकधी अशा एकांतात खूप एकाग्रता येते. काहीच्या काही सुचते, कोडमध्ये उतरते,आधी अवघड वाटणाऱ्या गोष्टी चालायला लागतात, कुठल्याही इनपुटला दाद देतात, सुंदर दिसतात. ७० किलोमीटर्स चा प्रवास मग सुसह्य वाटतो नवीन बळ देतो. कधी कधी उलटही घडते, सारे व्यर्थ वाटायला लागते. तुका म्हणे..चालायचेच.
त्या दिवशी मात्र हे नेहमीचे खेळ बाजूला पडले आणि दुसऱ्याच कारणासाठी पैसे वसूल अड्रेनलीन रश मिळाला, नसानसा मोकळ्या.
काच.
मागच्या रविवारी असाच बसलो होतो. च्यायला तो प्रिंटिंग चा प्रॉब्लेम यार लय डोकं खातोय. काहीतरी चुकतंय, काहीतरी राहतंय. रात्रीचे साडेनऊ वगैरे वाजले असतील. हे झाले तर लगेच घरी निघू, पण करतोय त्यात धार नाही, मला रिझल्ट्स दिसत नाही. आर्घ..!
धप्पकन काहीतरी जोरात पडल्याचा आवाज झाला. इकडे तिकडे गोंधळून बघितले. बघतोय तर उजवीकडच्या केबिनची काच तडकत होती. हळूहळू.. टन्..क्लक्..टन्, टन्,.
इथून पुढचे १० सेकंद.
०-२.
गोट्या कपाळात. रामसे बंधूपासून राज़, रिंग, एवील डेड ची सगळी भूतं आठवली. खरेतर अशावेळी देव आठवायला हवेत, पण मन पण एक लोचा आहे. कुठे सावली वगैरे दिस्तीयेका याचापण शोध घेतला नकळत.
३-७.
वरून काहीतरी पडले असणार. पण आज कोण कडमडतय एवढं? मेंटेनंस वाले असतील. चायला, हे माझ्यावर तर नाहीना शेकणार? म्हणतील डोकं फिरलं आणि काच फोडली. XXX गेले सगळे, घाबरतो की काय कुणाच्या बापाला?
ते ठीकेये हो, पण कुठे समारा[२] तर दिसत नाहीयेना? बोंबला..
८-१०.
hey.. wait a minute. हो, हे नक्कीच विन्ग्रजीतच म्हटलो असेल मी.
बाहेर नुकताच पाउस सुरु झालाय. लाकडे, फॉल्स सिलिंग च्या टाईल्स फुगल्या असतील. जी काच फुटतीये तिच्या शेजारी लाकडी चौकट आहे. तिचा दबाव ह्या काचेवर पडला. लाकूड फुगवून तर हम्पीचे कारागीर मोठमोठे दगड फोडायचे [३] मग हि चिम्पाट काच का नाही फुटणार?
ते ठीकेये हो.. मागे समारा तर उभी नाहीयेना? राम, राम.
लागलीच सिक्युरीटीला फोन केला. तो आला, कधी माझ्याकडे कधी काचेकडे बघतोय. मग दुसरा आला. मग तिसरा. मनात म्हटलो, अरे कोई कुछ बोलेगाभी? मग त्यातला एक बोलला.
"सर, घाबरला असाल ना तुम्ही? पहिला पाउस पडल्यापासून ही तिसरी काच फुटलीये ऑफिसमध्ये !"
"अच्छाSSS!" इति मी.
त्या अच्छा ला किती गहिऱ्या छटा होत्या त्या मला, आणि आता तुम्हाला माहिती.
पुढे पाच मिनिटे ती काच अशीच तडकत होती. टन्..क्लक्..टन्, टन्,.
-*-
[१] ही उत्कंठा वाढवणारी काच, बऱ्याचदा हॉलीवूड च्या सिनेमांमध्ये असते. आठवतंय तसे पहिल्यांदा The Lost World: Jurassic Park मध्ये पाहिली होती.
[२]"द रिंग" हा मा माझा सर्वात आवडता भयपट. त्यातलं समारा हे भूत. आयच्या गावात, लई डेंजर आहे ती.
हे चित्र चवीपुरते, जास्त काही अपलोड केले तर झोप येणार नाही..
.
.
मला.
[३] मागच्या वर्षी जून मध्ये हम्पीला २ दिवस होतो. अ ति श य सुंदर ठिकाण आहे हे. उत्खननात सापडलेली मोठाली दगडी मदिरं, भव्य प्रासादांचे अवशेष, धडकी भरवणारे पाषाण, आणि मधून शांत वाहणारी तुंगभद्रा.
.
.
मला.
[३] मागच्या वर्षी जून मध्ये हम्पीला २ दिवस होतो. अ ति श य सुंदर ठिकाण आहे हे. उत्खननात सापडलेली मोठाली दगडी मदिरं, भव्य प्रासादांचे अवशेष, धडकी भरवणारे पाषाण, आणि मधून शांत वाहणारी तुंगभद्रा.
मस्तच. हा अनुभव एकदाही नाही घेतलेला. लॉस्ट वर्ल्ड परत बघायला हवा. जुरासिक पार्क य वेळेला बघितलाय पन सिक्वेल्स फारच कमी.
उत्तर द्याहटवाराज,
उत्तर द्याहटवाप्रतिसादाबद्दल खूप खूप आभार.
पहिल्या ज्युरासिक पार्क ची मजा सिक्वेल्स मध्ये नाही. त्यातल्या त्यात लॉस्ट वर्ल्ड बरा. लहानपणी हॉलीवूड चे संस्कार याच सिनेमांनी चालू केले म्हणून यांचे मनात जरा विशेष स्थान.
Random Thoughts वर जबरा स्पीडने आतषबाजी चालुये. तुमच्या वाचनाचा (आणि लिखाणाचा) वेग अशक्य वाढलाय.:)